Zatonie (niem. Günthersdorf)
To dawna wieś położona 10 km od centrum Zielonej Góry, wzmiankowana już w 1305 r. Wraz z 17 innymi wsiami została włączona w granice administracyjne miasta 1 stycznia 2015 roku.
Historia parku w Zatoniu sięga XVII wieku
To wtedy powstał barokowy dwór wzniesiony przez Baltazara von Unruh. Prawdopodobnie w tym czasie wokół rezydencji powstało pierwsze założenie ogrodowe, zgodne z trendami epoki. Jednak to księżna Dorota de Talleyrand-Périgord przyczyniła się do rozwoju tego miejsca i stała się najbardziej znaną postacią związaną z Zatoniem. Po wizycie w Zatoniu króla Fryderyka Wilhelma IV w 1841 roku, ówczesna właścicielka, księżna Dino, podjęła decyzję o przebudowie pałacu i powiększeniu ogrodu by, jak wspomniała w swoim dzienniku: „uczynić go naprawdę imponującym i okazałym”.
Słynny niemiecki planista w Zatoniu!
Pierwszy zachowany plan parku projektowanego przez wybitnego pruskiego planistę Petera Lenné pochodzi z połowy XIX wieku (wykonany już po jego śmierci).
Park rozciągał się na przestrzeni ok. 32 hektarów. Jego sercem była wielka łąka Joanny. Trzy główne osie widokowe rozchodziły się promieniście od północnej fasady pałacu w kierunku Domku Ogrodnika, Wielkiego Stawu i wzgórza z altaną różaną. Ta ostatnia jest do dzisiaj główną osią kompozycyjną.
Dawny blask
W drugiej połowie XX wieku opuszczony teren stopniowo tracił swój urok, jednak dzięki staraniom lokalnej społeczności udało się przywrócić jego dawny blask. Po rewitalizacji zakończonej w 2020 roku, 52 hektarowe założenie stanowi wyjątkową atrakcję Zielonej Góry. Park wygląda zjawiskowo o każdej porze roku, jednak koniecznie trzeba tu przyjechać wiosną. Wówczas w powietrzu unosi się charakterystyczny zapach czosnku niedźwiedziego – jednego z symboli tego miejsca.
