Zielonogórski Szlak Winiarski

Pokaż wszystko

Zielonogórski Szlak Winiarski

Poznaj z nami winiarską historie miasta! Wybierz się na spacer Zielonogórskim Szlakiem Winiarskim. Historyczne piwnice winiarskie, kamienice, rzeźby przypominające o winiarskich tradycjach miasta czy dawne promenady spacerowe to tylko niektóre z atrakcji jakie czekają na odkrycie.

Sprawdź w aplikacji

Trasa Zielonogórskiego Szlaku Winiarskiego jest także dostępna w naszej aplikacji Visit Zielona Góra.

Tu znajdziesz tabliczki informacyjne

Spacerując ulicami miasta napotkasz tabliczki informujące o atrakcjach zlokalizowanych na Zielonogórskim Szlaku Winiarskim. W poniższej mapie, kolorem zielonym, oznaczone są lokalizacje istniejących tabliczek:
Mapa lokalizacji tabliczek Zielonogórskiego Szlaku Winiarskiego.

Uzdrowisko klimatyczne Luftbad

Na początku XX w. wytyczono promenadę spacerową Löbtenz, dzisiejszą al. Słowackiego, która łączyła Wieżę Braniborską z Wieżą Wilkanowską (dawniej Wieżą Bismarcka) na Wzgórzach Piastowskich.
Zobacz

Piwnica przy ul. Wodnej 32

Została zbudowana w 1786 r., przez jednego z najsłynniejszych zielonogórskich winiarzy Johanna Jeremias Seydel. Dzięki swojej unikatowości zalicza się do największych skarbów winiarskich Zielonej Góry. 
Zobacz

Kaplica na winnicy

Urokliwa kaplica wybudowana w 1314 roku w dowód wdzięczności przez ocalałych z epidemii dżumy mieszkańców Zielonej Góry.
Zobacz

Promenada spacerowa Löbtenz

Jej nazwa pochodzi prawdopodobnie od nazwy ludowego tańca dożynkowego „Löbtenz”, znanego m.in. na Łużycach. Przy promenadzie działało kilka barów i restauracji, w których można było odpocząć i skosztować wina.
Zobacz

Dom winiarski Friedricha Stephana

Powstał prawdopodobnie w latach 20. XIX w., wraz z nastaniem w Zielonej Górze mody na murowane domy winiarskie. Pod budynkiem znajduje się piwnica, w której przechowywano wino.
Zobacz

Willa Ernsta Babrowskiego

Dom stanął w 1911 r. na zachodnim zboczu porośniętego winnicą Wzgórza Braniborskiego (dawniej Grünbergshöhe). Zbudował go Ernst Babrowski, właściciel odlewni żeliwa przy dzisiejszej ul. Dąbrówki, powojennego Falubazu.
Zobacz

Wieża Braniborska

Ma 18 m wysokości. W 1860 r. zbudował ją Związek Rzemiosł i Ogrodnictwa. Wieża stanęła na szczycie Wzgórza Braniborskiego (dawniej Grünbergshöhe), jednego z najwyższych wzniesień w mieście.
Zobacz

Dom winiarski Weinschloss

To jeden z kilku zachowanych do dziś dawnych domów winiarskich z kategorii siedzib podmiejskich. Około 1820 r. zbudował go zielonogórzanin o nazwisku Kallenbach. Dom stanął na północnym stoku Wzgórza Braniborskiego (dawnej Grünbergshöhe).
Zobacz

Dom Grzegorza Zarugiewicza

Grzegorz Zarugiewicz był znanym winiarzem i nauczycielem winiarstwa, pionierem uprawy winorośli w II Rzeczpospolitej i w polskiej Zielonej Górze. Po 1945 r. kultywował w mieście te tradycje. Urodził się w 1884 r. w Kutach na Pokuciu, na Kresach II Rzeczypospolitej.
Zobacz

Domek winiarski Augusta Gremplera

Charakterystyczny dla XIX-wiecznej Zielonej Góry domek winiarski należący niegdyś do Augusta Gremplera usytuowany na Winnym Wzgórzu i będący częścią dzisiejszej Palmiarni.
Zobacz

Rzeźba winiarki w Parku Winnym

Winiarka stanęła na Wzgórzu Winnym w połowie lat 60. XX w. To p ierwsza plenerowa rzeźba w Zielonej Górze po II wojnie światowej. Została wykonana z betonu. Jej autorem jest Leszek Krzyszowski, zielonogórski rzeźbiarz i medalier.
Zobacz

Dom Seemanna

Budynek obecny wygląd zawdzięcza Seemannowi, emerytowanemu inspektorowi podatkowemu i winiarzowi. W 1907 r. powiększył i przebudował dawny dom winiarski weterynarza powiatowego Juliusa Helbiga.
Zobacz

Wzgórze Winne

W średniowieczu, prawdopodobnie u stóp dzisiejszego Wzgórza Winnego (dawniej Ziegelberg), przy potoku Złota Łącza (obecnie skanalizowanym), powstała osada, która dała początek Zielonej Górze. Możliwe, że to właśnie od tego zielonego wzniesienia pochodzi nazwa miasta.
Zobacz

Wytwórnia win Jacoba Tiedemanna

Budynek należy do starszej zabudowy ul. Kupieckiej z początków XIX w. Cała trasa – podobnie jak kilka innych w mieście – była nazywana ulicą winiarzy, ponieważ w wielu domach i kamienicach funkcjonowały dawniej wyszynki oraz wytwórnie win.
Zobacz

Wytwórnia win Theodora Kulczyńskiego

Kamienicę w 1816 r. zbudował Michael Thonke: kupiec, prawnik, notariusz miejski, a w wolnej chwili uznany winiarz. Przejazd w kamienicy nazywano właśnie „bramą Thonkego” (niem. Thonkes Thor).
Zobacz
[put_wpgm id=3]