W 1895 r. Heinrich Raetsch zbudował zakład przy dzisiejszej ul. Chrobrego. W późniejszych latach znacznie go rozbudował, m.in. o tłocznię i leżakownię.

Zajazd powstał w pierwszej połowie XIX w. przy trakcie prowadzącym do Sulechowa. Nazwano go na cześć cesarza Rosji, prawdopodobnie Aleksandra I.

Pomnik z 2010 roku autorstwa Jacka Gruszeckiego i Roberta Dyrcza. Nawiązuje do wielowiekowych tradycji winiarskich Zielonej Góry.

Na tyłach domu rośnie przedwojenny krzew szlachetnej odmiany winorośli (łac. Vitis vinifera). Na zdjęciu z końca 1945 r. zrobionym z okazji chrztu maleńkiej Maryli, przyszła piosenkarka pozuje z rodziną na tle winorośli. Widoczna jest też charakterystyczna drewniana kratownica, po której pnie się krzew.

Doskonale zachowane gotyckie piwnice ratuszowe w których funkcjonuje Restauracja Winiarnia Bachus.

Przy południowej ścianie ratusza, obok wejścia do informacji turystycznej, rośnie krzew chrupki różowej. To szlachetna odmiana winorośli (łac. Vitis vinifera), chętnie uprawiana w przedwojennej Zielonej Górze.

Kamienica jest reliktem starej zabudowy ul. Sobieskiego, dawnej Oberthorstrasse. Pochodzi z XVIII w., wygląda dość niepozornie na tle sąsiednich, młodszych domów.

To jeden z kilku budynków w Zielonej Górze, które postawił Jeremias Siegismund Förster, nestor znamienitego zielonogórskiego rodu Försterów.

Okazały budynek przy dzisiejszej ul. Jedności 10 powstał na początku XIX w. Zbudował go Jeremias Siegismund Förster, nestor znamienitego rodu Försterów, zasłużonego dla zielonogórskiego włókiennictwa i winiarstwa.

Försterowie gościli tu znamienitych gości, m.in.: cara Rosji Aleksandra I, króla Prus Fryderyka Wilhelma III, króla Saksonii Fryderyka Augusta I czy generała Marie Josepha de La Fayette.

Początki działalności Alberta Buchholza w Zielonej Górze są mało znane. Choć sam podawał, że firmę założył już w 1860 r., to dopiero w 1879 r. jego nazwisko pojawiło się w sądowych księgach gruntowych.

Winiarka stanęła na Wzgórzu Winnym w połowie lat 60. XX w. To p ierwsza plenerowa rzeźba w Zielonej Górze po II wojnie światowej. Została wykonana z betonu. Jej autorem jest Leszek Krzyszowski, zielonogórski rzeźbiarz i medalier.

W średniowieczu, prawdopodobnie u stóp dzisiejszego Wzgórza Winnego (dawniej Ziegelberg), przy potoku Złota Łącza (obecnie skanalizowanym), powstała osada, która dała początek Zielonej Górze. Możliwe, że to właśnie od tego zielonego wzniesienia pochodzi nazwa miasta.

Budynek obecny wygląd zawdzięcza Seemannowi, emerytowanemu inspektorowi podatkowemu i winiarzowi. W 1907 r. powiększył i przebudował dawny dom winiarski weterynarza powiatowego Juliusa Helbiga.

To jeden z kilku zachowanych do dziś dawnych domów winiarskich z kategorii siedzib podmiejskich. Około 1820 r. zbudował go zielonogórzanin o nazwisku Kallenbach. Dom stanął na północnym stoku Wzgórza Braniborskiego (dawnej Grünbergshöhe).

Grzegorz Zarugiewicz był znanym winiarzem i nauczycielem winiarstwa, pionierem uprawy winorośli w II Rzeczpospolitej i w polskiej Zielonej Górze. Po 1945 r. kultywował w mieście te tradycje. Urodził się w 1884 r. w Kutach na Pokuciu, na Kresach II Rzeczypospolitej.

Rodzina Mannigelów, podobnie jak ród Seydelów są uznawani za jedną z najznamienitszych winiarskich rodzin w dziejach miasta. 13. Na początku XX w. należała ona do nielicznej grupy zielonogórskich eksporterów wina za granicę.

Dzieje Emmy, rzeźby młodej winiarki z koszem winogron, są równie burzliwe jak tajemnicze. W 1914 r., na zlecenie zielonogórzanki Emmy Heine, zaprojektował ją rzeźbiarz z Brunszwiku, prof. Arnold Kramer.

Okazały budynek stanął w 1829 r. na placu targowym po zlikwidowanym cmentarzu św. Trójcy. Zbudowany został przez Ressourcen-Verein, stowarzyszenie miejscowych kupców i przedsiębiorców. Od jego nazwy budynek zaczęto nazywać Resursą.

Za modelkę posłużyła rzeźbiarce Jadwiga Garycka, żona Włodzimierza Garyckiego, sędziego pobliskiego Sądu Okręgowego. Rzeźba jest jednym z winiarskich symboli powojennej Zielonej Góry. Jej zdjęcie znalazło się na okładce „Enographii Thalloris” Mirosława Kuleby, monumentalnej książki poświęconej historii zielonogórskiego winiarstwa.